Hoxe na Casa de Baixo a Pilar xuntou a familia para celebrar o santo. Falando do tempo dixo que ano de ameixas, ano de queixas. Este foi ano de moita froita de óso, pero do resto pouco: mazás, peras noces. Hai quen di que cando vén un inverno seco a ameixeira florece ben e a falta de choiva axuda a que cada flor acabe nunha froita. Logo acaba chovendo tarde e hai menos sol, polo que é un ano ruín. Aquí por onda nós aínda houbo uvas pero cóntannos familiares da costa que por alí algúns non tiveron que vendimar. Parecía que non habería herba e ao final tamén houbo ben dela. Tamén se di ano de herba, ano de merda.
Non vemos máis ca coches aparcados polos camiños e voluntarios colledores de cogomelos trepando polos eidos estes días. Como son gratis, aínda que o dono da finca tamén os queira coller, como non ande agudo non pilla unha.
Cando o tempo se poña firme teremos que mirar de facer a ensila do millo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario