Como di Pilar Guerra “xa vén a Santa Mariña coa súa
canadiña” e claro, choveu. Tivemos que facer unha parada na recolleita da herba
seca. Menos mal que andabamos tatos de traballo (como di o Manolo do Tío
Bernardo) e puidemos botar unha sesta por fin (para a xente de cidade, a canada é un recipiente e madeira con asa -tamén se facía unindo latastambor de
sardiñas-; usábase para coller o leite ao
munguir etc.)
Mándannos esta foto de Toén como
exemplo de corredor ben feito e seguro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario